വാക്ക്

*വാക്ക്*

ഞാനിപ്പോൾ മരണത്തിന്റെ പിടിയിൽ ഞെരുങ്ങിയമരാനാഗ്രഹിക്കുന്നു...

മടുപ്പിന്റെ മങ്ങിയ മഞ്ഞനിറം എന്റെ ത്വക്കിൽ പടർന്നിരിക്കുന്നു...

തോറ്റുപോയവരെ കുഴിച്ചിടുന്ന ശ്മശാനത്തിലെന്നെ അടക്കം ചെയ്യരുത് !
ഓർമ്മകൾ പ്രേതങ്ങളായ് വന്നു പേക്കൂത്തിലേർപ്പെടും...

എന്റെ തണുത്ത കല്ലറയിൽ വ്യർത്ഥമീ പൂക്കൾ കൊണ്ടലങ്കരിക്കരുത്...
കാരണം, പൂക്കൾ എനിക്ക് പ്രിയപ്പെട്ടവയാണ്...

അങ്ങനെ നിന്റെയുള്ളിലെ കുറ്റബോധത്തെ ഇല്ലായ്മ ചെയ്യരുത്...

കണ്ണുനീരുകൊണ്ടെന്റെ പൂവിടാതെ പോയ സ്വപ്നങ്ങളെ അപമാനിക്കരുത്..
ചിരിക്കുക... പൊട്ടിച്ചിരിക്കുക...
കണ്ണിലഗ്നി നിറച്ചട്ടഹസിക്കുക...

ആ ചിരിയുടെ മാറ്റൊലിയിൽ പ്രകമ്പിതമാവട്ടെ ചുവരുകൾ...

എന്നിട്ടും, ഞാൻ ശാന്തയാകും... അചഞ്ചലയും..

പറയാതെ ഞാൻ ബാക്കിവെക്കുന്ന വാക്കുകൾ നിന്റെ രാത്രികളെ ഭീകരമാക്കും...

നിദ്രാവിഹീനവും...