നിനക്ക്
ജീവിതത്തിന്റെ ഇടനാഴികളിൽ ഇന്നും നിന്റെ മിഴികളുടെ കൂർമ്മതയിൽ ഞാൻ
അറ്റുപോകാറുണ്ട്....
എന്റെ കൈതണ്ടയിൽ
മുറുകിയ നിന്റെ മിനുസമുള്ള വിരലുകളുടെ
സ്പർശമേൽക്കാറുണ്ട്
ഒരു കുപ്പിവളത്തുണ്ടിന്റെയോർമ്മകളിൽ
ചായം പൂശിയതിൻ
ചാരുതയിൽ മനസ്സഴിയാറുണ്ട്....
യാന്ത്രികതയുടെ
കൊടുങ്കാറ്റിൽ
കടമകളുടെയും
കർത്തവ്യങ്ങളുടെയും
നിറവിലെ മരുപച്ചയിലായിരുന്നു
നീയന്നു നടന്നു നീങ്ങിയതും ഞാൻ
പിടഞ്ഞുവീണതും....
ഞാനൊന്നു ചോദിക്കട്ടെ ! മറവിയുടെ മറവിലെ
സ്മരണകളുടെ
കനലുകളല്ലെ നമ്മളിന്നും....
ആർക്കുമണയ്ക്കാൻ
കഴിയാത്ത ഹൃദയത്തിന്റെ നെരിപ്പോടുകളിൽ മാത്രമെരിയുന്ന
കെടാകനലുകൾ....
No comments:
Post a Comment